Fingerprint

مقادیر اثر انگشت را ایجاد می کند.

مقادیر اثر انگشت «داده» را ایجاد می کند.

Fingerprint op اولین بعد «داده» را به عنوان بعد دسته ای در نظر می گیرد و «خروجی[i]» حاوی مقدار اثر انگشت تولید شده از محتویات «داده[i، ...]» برای همه «i» است.

Fingerprint op مقادیر اثر انگشت را به صورت آرایه بایت می نویسد. برای مثال، روش پیش‌فرض «farmhash64» هر بار یک مقدار اثر انگشت 64 بیتی تولید می‌کند. این مقدار 8 بایتی به عنوان یک آرایه «uint8» با اندازه 8، به ترتیب اندکی نوشته شده است.

برای مثال، فرض کنید «داده» دارای نوع داده «DT_INT32» و شکل (2، 3، 4) است و روش اثر انگشت «farmhash64» است. در این مورد، شکل خروجی (2، 8) است، که در آن 2 اندازه ابعاد دسته ای «داده» است، و 8 اندازه هر مقدار اثر انگشت بر حسب بایت است. «خروجی[0، :]» از 12 عدد صحیح در «داده[0، :، :]» و به طور مشابه «خروجی[1، :]» از 12 عدد صحیح دیگر در «داده[1، :، :] تولید می‌شود. `.

توجه داشته باشید که این عملیات از بافر خام زیرین اثرانگشت می‌گیرد و متادیتای Tensor مانند نوع و/یا شکل داده را اثر انگشت نمی‌گذارد. به عنوان مثال، مقادیر اثرانگشت تحت تغییر شکل‌ها و بیت‌کست‌ها تا زمانی که ابعاد دسته‌ای ثابت باقی می‌ماند، تغییر نمی‌کنند:

Fingerprint(data) == Fingerprint(Reshape(data, ...))
 Fingerprint(data) == Fingerprint(Bitcast(data, ...))
 

برای داده‌های رشته‌ای، به طور کلی باید «اثرانگشت(داده) != اثر انگشت(ReduceJoin(داده))» را انتظار داشت.