MatrixDiagPartV2

publiczna klasa końcowa MatrixDiagPartV2

Zwraca wsadową część diagonalną wsadowego tensora.

Zwraca tensor z przekątnymi od „k[0]” do „k[1]” zbiorczego „wejściowego”.

Załóżmy, że „wejście” ma „r” wymiary „[I, J, ..., L, M, N]”. Niech `max_diag_len` będzie maksymalną długością spośród wszystkich wyodrębnionych przekątnych, `max_diag_len = min(M + min(k[1], 0), N + min(-k[0], 0))` Niech `num_diags` będzie liczbą przekątnych do wyodrębnienia, `num_diags = k[1] - k[0] + 1`.

Jeśli `num_diags == 1`, tensor wyjściowy ma rangę `r - 1` i ma kształt `[I, J, ..., L, max_diag_len]` i wartości: 

diagonal[i, j, ..., l, n]
   = input[i, j, ..., l, n+y, n+x] ; if 0 <= n+y < M and 0 <= n+x < N,
     padding_value                 ; otherwise.
gdzie `y = max(-k [1], 0)`, `x = max(k[1], 0)`.

W przeciwnym razie tensor wyjściowy ma rangę `r` o wymiarach `[I, J, ..., L, num_diags, max_diag_len]` o wartościach: 

diagonal[i, j, ..., l, m, n]
   = input[i, j, ..., l, n+y, n+x] ; if 0 <= n+y < M and 0 <= n+x < N,
     padding_value                 ; otherwise.
gdzie `d = k[1] - m`, `y = max(-d, 0)` i `x = max(d, 0)`.

Dane wejściowe muszą być co najmniej macierzą.

Na przykład: 

input = np.array([[[1, 2, 3, 4],  # Input shape: (2, 3, 4)
                    [5, 6, 7, 8],
                    [9, 8, 7, 6]],
                   [[5, 4, 3, 2],
                    [1, 2, 3, 4],
                    [5, 6, 7, 8]]])
 
 # A main diagonal from each batch.
 tf.matrix_diag_part(input) ==> [[1, 6, 7],  # Output shape: (2, 3)
                                 [5, 2, 7]]
 
 # A superdiagonal from each batch.
 tf.matrix_diag_part(input, k = 1)
   ==> [[2, 7, 6],  # Output shape: (2, 3)
        [4, 3, 8]]
 
 # A tridiagonal band from each batch.
 tf.matrix_diag_part(input, k = (-1, 1))
   ==> [[[2, 7, 6],  # Output shape: (2, 3, 3)
         [1, 6, 7],
         [5, 8, 0]],
        [[4, 3, 8],
         [5, 2, 7],
         [1, 6, 0]]]
 
 # Padding value = 9
 tf.matrix_diag_part(input, k = (1, 3), padding_value = 9)
   ==> [[[4, 9, 9],  # Output shape: (2, 3, 3)
         [3, 8, 9],
         [2, 7, 6]],
        [[2, 9, 9],
         [3, 4, 9],
         [4, 3, 8]]]

Metody publiczne

Wyjście <T>
jako wyjście ()
Zwraca symboliczny uchwyt tensora.
statyczny <T> MatrixDiagPartV2 <T>
utwórz (zakres zakresu , argument wejściowy <T>, argument <liczba całkowita> k, argument <T> wartość dopełnienia)
Metoda fabryczna służąca do tworzenia klasy opakowującej nową operację MatrixDiagPartV2.
Wyjście <T>
przekątna ()
Wyodrębniona przekątna(-y).

Metody dziedziczone

Metody publiczne

publiczne wyjście <T> asOutput ()

Zwraca symboliczny uchwyt tensora.

Dane wejściowe operacji TensorFlow są wynikami innej operacji TensorFlow. Ta metoda służy do uzyskania symbolicznego uchwytu reprezentującego obliczenia danych wejściowych.

public static MatrixDiagPartV2 <T> utwórz (zakres zakresu , argument wejściowy <T>, argument <liczba całkowita> k, argument <T> wartość dopełnienia)

Metoda fabryczna służąca do tworzenia klasy opakowującej nową operację MatrixDiagPartV2.

Parametry
zakres aktualny zakres
wejście Ustaw tensor `r`, gdzie `r >= 2`.
k Przesunięcie ukośne. Wartość dodatnia oznacza nadprzekątną, 0 odnosi się do głównej przekątnej, a wartość ujemna oznacza podprzekątną. „k” może być pojedynczą liczbą całkowitą (dla pojedynczej przekątnej) lub parą liczb całkowitych określających dolny i górny koniec pasma macierzy. `k[0]` nie może być większe niż `k[1]`.
wartość dopełnienia Wartość, którą należy wypełnić obszar poza określonym pasmem ukośnym. Wartość domyślna to 0.
Zwroty
  • nowa instancja MatrixDiagPartV2

publiczne Wyjście <T> przekątna ()

Wyodrębniona przekątna(-y).