Oblicza rozkład własny partii macierzy samosprzężonych
(Uwaga: obsługiwane są tylko wejścia rzeczywiste).
Oblicza wartości własne i wektory własne najbardziej wewnętrznych macierzy M na N w tensorze w taki sposób, że tensor[...,:,:] = u[..., :, :] * Diag(s[..., :] ) * Transpozycja(v[...,:,:]).
Stałe
| Strunowy | OP_NAME | Nazwa tej operacji znana silnikowi rdzenia TensorFlow |
Metody publiczne
| statyczny <T rozszerza TType > Svd <T> | |
| Wyjście <T> | S () Wartości pojedyncze. |
| Wyjście <T> | ty () Lewe wektory osobliwe. |
| Wyjście <T> | v () Prawe wektory osobliwe. |
Metody dziedziczone
Stałe
publiczny statyczny końcowy ciąg znaków OP_NAME
Nazwa tej operacji znana silnikowi rdzenia TensorFlow
Metody publiczne
public static Svd <T> create ( Zakres zasięgu , Operand <T> a, Long maxIter, Float epsilon, String PrecisionConfig)
Metoda fabryczna służąca do tworzenia klasy opakowującej nową operację Svd.
Parametry
| zakres | aktualny zakres |
|---|---|
| A | tensor wejściowy. |
| maxIter | maksymalna liczba aktualizacji wobulacji, tj. cała dolna część trójkątna lub górna część trójkątna w oparciu o dolny parametr. Z heurystycznego punktu widzenia argumentowano, że w praktyce potrzebne są przemiatania w przybliżeniu log(min (M, N)) (zob. Golub & van Loan „Matrix Computation”). |
| epsilon | współczynnik tolerancji. |
| konfiguracja precyzji | serializowany proto xla::PrecisionConfig. |
Zwroty
- nowa instancja Svd
publiczne wyjście <T> s ()
Wartości pojedyncze. Wartości są sortowane w odwrotnej kolejności wielkości, więc s[..., 0] jest największą wartością, s[..., 1] jest drugą co do wielkości itd.
Oblicza rozkład własny partii macierzy samosprzężonych
(Uwaga: obsługiwane są tylko wejścia rzeczywiste).
Oblicza wartości własne i wektory własne najbardziej wewnętrznych macierzy M na N w tensorze w taki sposób, że tensor[...,:,:] = u[..., :, :] * Diag(s[..., :] ) * Transpozycja(v[...,:,:]).
Stałe
| Strunowy | OP_NAME | Nazwa tej operacji znana silnikowi rdzenia TensorFlow |
Metody publiczne
| statyczny <T rozszerza TType > Svd <T> | |
| Wyjście <T> | S () Wartości pojedyncze. |
| Wyjście <T> | ty () Lewe wektory osobliwe. |
| Wyjście <T> | v () Prawe wektory osobliwe. |
Metody dziedziczone
Stałe
publiczny statyczny końcowy ciąg znaków OP_NAME
Nazwa tej operacji znana silnikowi rdzenia TensorFlow
Metody publiczne
public static Svd <T> create ( Zakres zasięgu , Operand <T> a, Long maxIter, Float epsilon, String PrecisionConfig)
Metoda fabryczna służąca do tworzenia klasy opakowującej nową operację Svd.
Parametry
| zakres | aktualny zakres |
|---|---|
| A | tensor wejściowy. |
| maxIter | maksymalna liczba aktualizacji wobulacji, tj. cała dolna część trójkątna lub górna część trójkątna w oparciu o dolny parametr. Z heurystycznego punktu widzenia argumentowano, że w praktyce potrzebne są przemiatania w przybliżeniu log(min (M, N)) (zob. Golub & van Loan „Matrix Computation”). |
| epsilon | współczynnik tolerancji. |
| konfiguracja precyzji | serializowany proto xla::PrecisionConfig. |
Zwroty
- nowa instancja Svd
publiczne wyjście <T> s ()
Wartości pojedyncze. Wartości są sortowane w odwrotnej kolejności wielkości, więc s[..., 0] jest największą wartością, s[..., 1] jest drugą co do wielkości itd.