TType

رابط مشترک برای همه تانسورهای تایپ شده.

تانسورهای تایپ شده یک RawTensor را با نگاشت حافظه اصلی خود به یک فضای داده n بعدی که امکان دسترسی مستقیم I/O از JVM را فراهم می کند، می پیچند.

رابط‌های فرعی TType به عنوان یک پارامتر عمومی به موجودیت‌های مختلف TensorFlow منتشر می‌شوند تا نوع تانسوری را که حمل می‌کنند شناسایی کنند. به عنوان مثال، یک Operand<TFloat32> عملوندی است که یک تانسور ممیز شناور 32 بیتی را خروجی می دهد. این پارامتر سازگاری نوع بین عملوندهای یک محاسبات را در زمان کامپایل تضمین می کند. به عنوان مثال:

Ops tf = Ops.create();

 Constant<TFloat32> c1 = tf.array(2.0f, 3.0f, 2.0f);
 Constant<TFloat32> c2 = tf.array(1.0f, 2.0f, 3.0f);
 Constant<TInt32> c3 = tf.array(2, 3, 2);

 tf.math.add(c1, c2);  // OK
 tf.math.add(c1, c3);  // Compilation failure
 

حتی اگر همه تانسورهای تایپ شده به نحوی NdArray برای دسترسی به داده های خود پیاده سازی کنند، TType عمداً مستقیماً از این رابط گسترش نمی یابد، به دلایل زیر:

• پیاده‌سازی NdArray در این سطح فقط می‌تواند دسترسی‌های جعبه‌دار را نشان دهد، که عملکرد کمتری نسبت به معادل اولیه‌شان دارند و فقط توسط زیرواسط‌های NdArray (مثلا FloatNdArray ) در معرض دید قرار می‌گیرند.
• TType باید یک پارامتر عمومی جدید برای تایپ NdArray داشته باشد، که باعث افزایش پرحرفی در امضای هر روشی می‌شود که نمونه‌ای از این رابط را می‌پذیرد یا برمی‌گرداند، که بسیار رایج است.

بنابراین، وادار کردن کاربر به ریختن مرجع TType در یک نوع تانسور بتنی قبل از دسترسی به داده‌های آن، عملکرد بهتر و خوانایی را بهبود می‌بخشد.